Ο γνωστός Βασίλης Έξαρχος Γεωπόνος Α.Π.Θ. υποψήφιος Διδάκτωρ Εδαφολογίας, αυτή την φορά μας ενημερώνει ότι για μια καλλιέργεια όπως είναι τα Ακτινίδια, η οποία έχει μεγάλη ευαισθησία στην αλατότητα του εδάφους…. και η οποία συνάμα είναι και θα είναι μια καλλιέργεια υψηλών οικονομικών αποδόσεων προαπαιτούμενο όμως εκτός της Εδαφολογικής Ανάλυσης, και την Φυλλοδιαγνωστικής είναι και η Ανάλυση του νερού άρδευσης.
Με την ανάλυση του νερού ελέγχουμε την ποιότητα του νερού και κυρίως τα εξής σημαντικά χημικά χαρακτηριστικά του:
1) Το pH του νερού, το οποίο πρέπει να κυμαίνεται τουλάχιστον μεταξύ 6,5 και 8,2 όπου πέρα των ορίων αυτών δημιουργεί ανισορροπία στην θρέψη του ακτινιδίου και αποτελεί ένδειξη για επιπλέον έλεγχο για τοξικά ιόντα που πιθανώς μπορεί να περιέχει…
2) Έλεγχος της Αλατότητας του νερού υπολογίζοντας τα ολικά διαλυτά στερεά (TDS) ή την ηλεκτρική του αγωγιμότητα, μια ένδειξη τεράστιας σημασίας που ελέγχει τον κίνδυνο σταδιακής αλάτωσης του εδάφους, έτσι εάν το νερό άρδευσης έχει υψηλό ποσοστό σε άλατα, σε βάθος χρόνου θα έχουμε καταστροφικές συνέπειες για την καλλιέργεια του Ακτινιδίου στο κτήμα μας.
3) Έλεγχος της περιεκτικότητας του νερού σε Νάτριο, που όταν το στοιχείο αυτό είναι σε υψηλή συγκέντρωση, και ειδικά όταν παράλληλα είναι χαμηλή περιεκτικότητα σε Ασβέστιο και Μαγνήσιο, οδηγούμαστε σε σταδιακή υποβάθμιση της “δομής” του εδάφους.
Έχουμε αναφέρει και σε άλλο ρεπορτάζ ότι όταν καταστρέφεται η δομή του εδάφους δεν έχουμε καλή στράγγιση στο κτήμα, τόσο τον χειμώνα όσο και το καλοκαίρι. Το γεγονός αυτό σημαίνει ότι η ρίζα του Ακτινιδίου βρίσκεται μόνιμα στο νερό, μιας και το νερό άρδευσης ή της βροχής δεν κατεβαίνει(καθυστερεί) εύκολα προς τα κάτω, για να οδηγηθεί στο «υπέδαφος». Με άλλα λόγια, το στεκούμενο αυτό νερό “λιμνάζει” δημιουργώντας έτσι συνθήκες έλλειψης Οξυγόνου στη ρίζα, και προϋποθέσεις για πιθανές «φυτοπαθολογικές» προσβολές….με τελικό αποτέλεσμα σταδιακά να έχουμε υποτονικά φυτά, τα οποία αρχικά μαραίνονται και τελικά πεθαίνουν.
4) Έλεγχος της Σκληρότητας του νερού που σχετίζεται από την παρουσία του Ανθρακικού Ασβεστίου και Μαγνησίου, ένδειξη που εκτιμάει την πιθανότητα να γίνει “Έμφραξη”(βούλωμα) των συστημάτων άρδευσης, στα λάστιχα και στους σταλακτήρες.
5) Έλεγχος του Βορίου, στοιχείο ναι μεν απαραίτητο για την ολοκλήρωση του βιολογικού κύκλου της Ακτινιδιάς, αλλά όταν υπερβεί έστω και λίγο το όριο μπορεί να προκαλέσει τοξικότητα στα φυτά.
Η διαδικασία συλλογής του δείγματος νερού με σκοπό να γίνει ο έλεγχος της ποιότητας, γίνεται ως εξής:
1) Παίρνουμε ένα πλαστικό μπουκάλι 2 λίτρα το οποίο ξεπλένουμε καλά με το ίδιο νερό το οποίο θα αναλύσουμε.
2) Αφήνουμε το νερό να τρέξει για 10 λεπτά.
3) Μετά παίρνουμε σταδιακά μικρά δείγματα από το νερό που τρέχει μέχρι να γεμίσει το μπουκάλι διαδικασία η οποία ολοκληρώνεται μέσα σε 20΄.
4) Τέλος, πηγαίνουμε το νερό κατευθείαν στο εργαστήριο ή το βάζουμε στο ψυγείο (συντήρηση) για να το πάμε την επόμενη μέρα.
5) Το δείγμα βέβαια πάντα συνοδεύει ένα χαρτάκι με όλα τα στοιχεία, τόσο τα δικά μας όσο και του κτήματος.
Στην περίπτωση που ποτίζουμε από ποτάμι επιδιώκουμε να πάρουμε αντιπροσωπευτικό δείγμα από την μέση της ροής του νερού και από την μέση του βάθους.
Πάντα σύμφωνα με τον κ. Έξαρχο, στα ακτινίδια, ο επανέλεγχος της καταλληλότητας του νερού για άρδευση πρέπει για λόγους ασφαλείας να γίνεται κάθε 3 χρόνια.
Τα δεδομένα του νερού άρδευσης αλλάζουν σχετικά σύντομα. Ένα πρεόβλημα που δημιουργείται τα τελευταία χρόνια είναι από την πτώση της στάθμης του υδροφόρου «ορίζοντα» όπου τα «υφάλμυρα νερά» ειδικά σε περιοχές που γειτνιάζουν με θάλασσες., μπαίνουν στον υδροφόρο ορίζοντα.
Απ όλα αυτά συμπεραίνουμε ότι το ακτινίδιο έχει μία ακόμη ιδιαιτερότητα, απαιτεί όχι μόνο μεγάλη ποσότητα νερού, αλλά και νερό με καλά ποιοτικά χαρακτηριστικά.
Σε περίπτωση που εντοπίσουμε πρόβλημα στο νερό άρδευσης λύσεις υπάρχουν εφόσον δράσουμε εγκαίρως.
Σε περίπτωση που καθυστερήσουμε (γι’ αυτό είναι τόσο σημαντική η εξέταση αυτή), και δεν διαγνώσουμε έγκαιρα το πρόβλημα της καταλληλότητας του νερού Η ΖΗΜΙΑ ΤΟΣΟ ΓΙΑ ΤΟ ΕΔΑΦΟΣ ΤΟΥ ΚΤΗΜΑΤΟΣ ΜΑΣ ΟΣΟ ΚΑΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΑΛΛΙΕΡΓΕΙΑ ΤΗΣ ΑΚΤΙΝΙΔΙΑΣ ΕΙΝΑΙ ΜΗ ΑΝΑΣΤΡΕΨΙΜΗ ΚΑΙ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΙΚΗ.
Τέλος, θα ήτανε βασική παράληψη να μην αναφέρουμε ότι εκτός των άλλων αναλύσεων και η χημική ανάλυση του νερού άρδευσης είναι ένας βασικός αρωγός στα χέρια ενός έμπειρου Γεωπόνου για να βγούνε τα “Προγράμματα” Λίπανσης ….Διότι το νερό άρδευσης προσθέτει στο έδαφος άλατα, δηλαδή θρεπτικά στοιχεία. Έτσι, για παράδειγμα σε ένα έδαφος που το νερό άρδευσης έχει περιεκτικότητα 700 ppm σε άλατα και εμείς όλη την χρονιά εφαρμόζουμε 1400 κυβικά νερού/στρέμμα με το πότισμα, η συνολική ποσότητα αλάτων (θρεπτικών στοιχείων), που εφαρμόζονται με τον τρόπο αυτόν, μπορούν να φτάσουν τελικά, ανά έτος, το στρέμμα έως και 1.000 κιλά!!!! ….
Τα οποία όμως ευτυχώς για εμάς το μεγαλύτερο ποσοστό διηθείται βαθιά και καταλήγει στον Υδροφόρο Ορίζοντα…. Αυτό μπορείτε να το καταλάβετε καλύτερα εάν σκεφτείτε τα φυτά που έχετε στο μπαλκόνι του σπιτιού σας. Όπου εκεί σπάνια εφαρμόζουμε στα φυτά αυτά, λιπάσματα. Παρ όλα αυτά όμως, συντηρούνται μια χαρά….. από τα θρεπτικά στοιχεία που εμπεριέχει το νερό άρδευσης …. Στην περίπτωση του Ακτινίδιου είναι βασικό να ξέρουμε (μέσω της Χημικής ανάλυσης), ποια στοιχεία είναι αυτά και σε τι ποσότητα υπάρχουν.
Στην φωτογραφία βλέπετε τον κ. Βασίλη Έξαρχο, στο Γιαννακοχώρι Νάουσας με τον Ακτινιδιοπαραγωγό κ. Χρήστο Παπανάνο, στο πλαίσιο των επισκέψεων της Συμβουλευτικής Ακτινιδίων. Ο κ. Έξαρχος απαιτεί από όλους τους συνεργαζόμενους σε αυτόν παραγωγούς να κάνουν, εκτός από την Εδαφολογική και την Φυλλοδιαγνωστική ανάλυση, και Ανάλυση Νερού, ανά προβλεπόμενα χρονικά διαστήματα, όπως επιβάλει η επιστήμη της «θρέψης» φυτού.
…ΦΙΛΟΙ ΠΑΡΑΓΩΓΟΙ, ΕΛΕΞΤΕ ΤΟ ΝΕΡΟ ΤΗΣ ΑΡΔΕΥΣΗΣ, ΔΙΟΤΙ ΤΟ ΑΚΤΙΝΙΔΙΟ ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ «ΠΟΛΥ» ΑΛΛΑ ΚΑΙ «ΠΟΙΟΤΙΚΟ» ΝΕΡΟ…
