- Γράφει ο Βασίλης Έξαρχος*
Το ακτινίδιο είναι ένα από τα πιο απαιτητικά φυτά όσο αναφορά την στράγγιση απαιτεί στο ριζικό του σύστημα να υπάρχει “συγχρόνως” οξυγόνο (για την αναπνοή της ρίζας) και νερό (για την τροφοδοσία του φυτού σε νερό και θρεπτικά συστατικά).
Όταν το νερό δεν στραγγίζει καλά τότε υπάρχουν δύο περιπτώσεις:
Το “Χειμώνα” η ρίζα βρίσκεται μεγάλο χρονικό διάστημα μέσα στο νερό από τα νερά των βροχών που δεν διηθείται εύκολα με αποτέλεσμα να σαπίζει ένα μέρος από αυτήν.
Το “καλοκαίρι” παθαίνει ασφυξία το φυτό ρίχνει τα φύλλα και μετά ξεραίνεται.
Οι βασικές αιτίες της ” κακής” στράγγισης είναι:
– Βαριά αργιλώδη εδάφη τα οποία πρέπει να αποκλείονται για εγκατάσταση ακτινιδιάς.
– Κτήματα ακτινίδιων στα οποία δεν έγινε καλή κατεργασία (Βαθύ ριπερ, Ισοπέδωση, κ α.) από την αρχή προ της εγκατάστασης.
-Καταστροφή της δομής του εδάφους από συχνές διέλευσης από γεωργικά μηχανήματα, ειδικά όταν το έδαφος είναι βρεγμένα όπου η ζημιά είναι πολύ μεγαλύτερη.
– Αδιαπέραστος ορίζοντας στο υπέδαφος που δυσχεραίνει την διήθηση.
-Κανάλι που γειτνιάζει στο αγρόκτημα (Φωτο Νο 1) και δημιουργείται πρόβλημα διότι το νερό δεν κινείται μόνο προς τα κάτω, αλλά πάει και οριζοντίως.
-Κτήματα ακτινίδιων με κλίση όπου έχουν ένα σημείο στο κάτω μέρος και μαζεύεται το νερό (Λεκάνη απορροής).
– Υψηλός υδροφόρος ορίζοντας, όπου το νερό ανεβαίνει προς τα πάνω (Φώτο Νο 2, έλεγχος υδροφόρου ορίζοντα).
Σε κάθε περίπτωση, πρέπει να εκτιμηθεί η κατάσταση και να δοθούν λύσεις διότι η παραγωγικότητα του κτήματος θα μειώνεται σταδιακά.
*Ο κ. Βασίλης Έξαρχος, είναι Γεωπόνος ΑΠΘ, με Intergrade Master, Μεταπτυχιακό στην Αειφορική Γεωργία και Υποψήφιος Διδάκτορας Εδαφολογίας
