«Μνήμη του Λαού μου, σε λένε Πίνδο, έγραφε ο Ελύτης.
Στη συλλογική μνήμη του λαού κατέχει ξεχωριστή θέση το Απόσπασμα της Πίνδου, το Απόσπασμα Δαβάκη.
Λένε ότι την Ιστορία την γράφουν οι απλοί άνθρωποι.
Το 1940 οι απλοί αγρότες από την Καρδίτσα και τα Τρίκαλα, από την Αρκαδία και την Λακωνία, συγκρότησαν το Απόσπασμα Δαβάκη ή το Απόσπασμα της Πίνδου. Έγιναν οι γίγαντες που ανέτρεψαν βεβαιότητες και στρατιωτικούς συσχετισμούς της εποχής.
Τσάκισαν τον Φασισμό και μαζί μια σύγχρονη στρατιωτική ευρωπαϊκή στρατιωτική δύναμη, στέλνοντας σε όλο τον κόσμο από την Πίνδο το μήνυμα, ότι ο φασιστικός Άξονας δεν είναι αήττητος!
Οι απλοί άνθρωποι των χωριών της περιοχής, άνδρες και γυναίκες, με πρώτους τους κατοίκους του Επταχωρίου, του Πενταλόφου, της Μόρφης, της Ζούζουλης, της Δροσοπηγής (Κάντσκο) και όλων των άλλων χωριών του Βοΐου και της ορεινής Δυτικής Μακεδονίας, σήκωσαν στις πλάτες τους το έπος της Πίνδου.
Σε αυτούς απευθύνθηκε ο Δαβάκης, επιβάλλοντας «σιγή ασυρμάτου» με την Αθήνα και μαζί με αυτούς έγραψε ένα από τα πιο συναρπαστικά επεισόδια του ελληνο-ιταλικού πολέμου του ΄40, που άλλαξε συνολικά την πορεία του Β΄Π.Π. “
(Απόσπασμα από την επετειακή ομιλία του εκπαιδευτικού Γιάννη ΠΑΠΑΓΡΗΓΟΡΙΟΥ).
