Το 13% των κρασιών που εξάγονται παγκοσμίως υποβάλλονται σε επεξεργασία και επανεξάγονται, αποκαλύπτει ο Διεθνής Οργανισμός Αμπέλου και Οίνου, ο οποίος υπογραμμίζει τη σημασία των εμπορικών δικτύων μεταξύ μη παραγωγών χωρών.
«Οι μη παραγωγές χώρες παίζουν βασικό ρόλο στη διανομή κρασιών» συνοψίζει ο Giorgio Delgrosso.
Παρουσιάζοντας την εξέλιξη των παγκόσμιων εξαγωγών κρασιού από το 1924 έως το 2023, στις 11 Φεβρουαρίου στην εμπορική έκθεση Wine Paris, ο Δρ. John Barker, Γενικός Διευθυντής του Διεθνούς Οργανισμού Αμπέλου και Οίνου (OIV), τονίζει ότι τα γραφήματα αφηγούνται την ιστορία της διεθνοποίησης του εμπορίου κρασιού, το οποίο συνέχισε να αναπτύσσεται από τη μεταπολεμική περίοδο. Μια καμπύλη παγκοσμιοποίησης που δείχνει μόνο την κορυφή του παγόβουνου, όπως αποδεικνύεται από τον Giorgio Delgrosso, επικεφαλής στατιστικών στον OIV, ο οποίος παρουσιάζει τα πρώτα στοιχεία μιας μελέτης για τις ροές επανεξαγωγής: κρασιά που εισάγονται σε μια χώρα όπου υποβάλλονται σε επεξεργασία, κυρίως συσκευασίας.
Επικαλούμενος μερικώς επεξεργασμένα δεδομένα, ο Giorgio Delgrosso υπολόγισε τις επανεξαγωγές κρασιού για την περίοδο 2018 – 2023 με μια μέση εκτίμηση 14 εκατομμυρίων εκατόλιτρων για 4,6 δισεκατομμύρια ευρώ ετησίως. Αυτό είναι το 13% των όγκων και των αξιών που διαπραγματεύτηκαν κατά την περίοδο, για μέση τιμή 3,3 €/l (+2% σε σύγκριση με τον μέσο όρο). Χαρτογραφώντας τους κύριους κόμβους επανεξαγωγής με αυτά τα δεδομένα και την υποστήριξη του Ισπανού συμβούλου Rafael del Rey, διακρίνει ο στατιστικολόγος του OIV, διάφορες τυπολογίες χωρών επανεξαγωγής.
Παγκόσμια περιοδεία επανεξαγωγής
Πρώτον, οι ευρωπαίοι έμποροι κρασιού, όπως το παραδοσιακό Ηνωμένο Βασίλειο (5% επανεξαγωγή) που εξάγει μικρούς όγκους κρασιών με υψηλή προστιθέμενη αξία (grands crus στο Χονγκ Κονγκ) όσο και μεγάλους όγκους σε χαμηλές τιμές (για παράδειγμα στην Ταϊβάν). Αυτή η κατηγορία περιλαμβάνει επίσης τη Δανία (18% επανεξαγωγή, που χρησιμεύει ως σταυροδρόμι προς τη Γερμανία και τις γειτονικές της χώρες με την πλειονότητα των αποστολών σε bag-in-box), το Βέλγιο (29% επανεξαγωγή, προμηθεύοντας τη Μεγάλη Βρετανία ιδίως μετά το Brexit) και την Ολλανδία (21% επανεξαγωγή, που κερδίζει ολοένα και περισσότερο βάρος προς τη Νορβηγία, το Ηνωμένο Βασίλειο κ.λπ.). Χωρίς να ξεχνάμε τη συγκεκριμένη περίπτωση της Γερμανίας, μιας χώρας παραγωγής με έντονη δραστηριότητα επανεξαγωγών (16%). Διπλό ρόλο που έχει και η Αυστραλία, που επανεξαγάγει κρασιά από τη Νέα Ζηλανδία.
Επόμενοι σε αυτή τη γεωγραφία επανεξαγωγής είναι οι προμηθευτές της ρωσικής αγοράς με τους βασικούς μεσάζοντες τη Λετονία και τη Λιθουανία (αντίστοιχα 87 και 68% των επανεξαγωγών). Στη συνέχεια, οι ασιατικοί κόμβοι με το Χονγκ Κονγκ (27% επανεξαγωγή, που αποτελεί πύλη στην ηπειρωτική Κίνα με το Μακάο) και τη Σιγκαπούρη (με εξειδίκευση στην επανεξαγωγή σαμπανιών, ιδιαίτερα στην Ιαπωνία), αλλά και την Ταϊλάνδη (προμηθεύει τη Βιρμανία και την Καμπότζη). Και τέλος, οι αναδιανομείς που επανεξάγουν σε μία μόνο χώρα: όπως ο Καναδάς που προμηθεύει τις Ηνωμένες Πολιτείες (με καναδική επανεξαγωγή 37%, κυρίως σε χύμα κρασί) ή η Αγκόλα με τη Λαϊκή Δημοκρατία του Κονγκό (ΛΔΚ).
Ήδη περίπλοκο, το διεθνές εμπόριο κρασιού αποκτά μια νέα διάσταση με αυτή τη χαρτογράφηση των δικτύων επανεξαγωγής, των οποίων το σταυροδρόμι είναι τα κρίσιμα σημεία σύμφωνα με τον Giorgio Delgrosso, ο οποίος σημειώνει ότι για να «αποφευχθούν παρερμηνείες της δυναμικής της αγοράς», είναι πλέον απαραίτητο να βελτιωθεί η έρευνα σχετικά με αυτές τις στατιστικές.
