Στις εκμεταλλεύσεις με εκτάσεις αροτραίων καλλιεργειών άνω των 10 στρεμμάτων, εφαρμόζεται αμειψισπορά της κύριας καλλιέργειας ετησίως, ή διαφοροποίηση των καλλιεργειών.
Στην περίπτωση της εφαρμογής αμειψισποράς:
Ο γεωργός πρέπει να εξασφαλίσει κάθε χρόνο την αλλαγή καλλιέργειας ενός εύλογου μεριδίου αρόσιμης γης (τουλάχιστον 1/3) σε όλη την έκταση που καλύπτεται με αροτραίες καλλιέργειες με τη διαδοχή κύριων καλλιεργειών διαφορετικών
βοτανικών γενών εντός τριών ετών.
Ενδιάμεση καλλιέργεια με γένος διαφορετικό από την κύρια, εντός του ίδιου έτους θα θεωρείται επίσης ως αμειψισπορά.
Όταν η προαναφερθείσα πρακτική της ενδιάμεσης καλλιέργειας ακολουθηθεί ανελλιπώς για τρία χρόνια, τότε η κύρια καλλιέργεια θα πρέπει να αλλάξει στα τέσσερα χρόνια.
Συνοπτική περιγραφή των πρακτικών για τη διαφοροποίηση
Από την υποχρέωση της αμειψισποράς εξαιρούνται τα αγροτεμάχια με πολυετείς καλλιέργειες ή αγρωστώδη και άλλα ποώδη κτηνοτροφικά φυτά, καθώς και η γη υπό αγρανάπαυση.
Στην περίπτωση εφαρμογής διαφοροποίησης πρέπει να τηρούνται οι ακόλουθες ελάχιστες απαιτήσεις:
α) όταν το μέγεθος της αρόσιμης γης μιας εκμετάλλευσης κυμαίνεται μεταξύ 100 και 300 στρεμμάτων, η διαφοροποίηση των καλλιεργειών συνίσταται σε τουλάχιστον δύο διαφορετικές καλλιέργειες στην εν λόγω αρόσιμη γη· η κύρια καλλιέργεια δεν καλύπτει περισσότερο από το 75 % αυτής της αρόσιμης γης
β) όταν το μέγεθος της αρόσιμης γης μιας εκμετάλλευσης υπερβαίνει τα 300 στρέμματα, η διαφοροποίηση των καλλιεργειών συνίσταται σε τουλάχιστον τρεις διαφορετικές καλλιέργειες στην εν λόγω αρόσιμη γη η κύρια καλλιέργεια δεν καλύπτει πάνω από το 75 % αυτής της αρόσιμης γης και οι δύο κύριες καλλιέργειες δεν καλύπτουν από κοινού πάνω από το 95 % αυτής της αρόσιμης γης.
Επεξήγηση της συμβολής στην επίτευξη του κύριου στόχου του προτύπου ΚΓΠΚ (ιδίως εάν το κράτος μέλος έχει επιλέξει διαφοροποίηση
καλλιεργειών)
Η αμειψισπορά που εξασφαλίζει την πλήρη εναλλαγή εντός μιας τριετίας ή τετραετίας στην περίπτωση της ανελλιπούς εφαρμογής επίσπορης καλλιέργειας, διασφαλίζει την επίτευξη του στόχου του προτύπου αλλά και προσαρμόζεται στις γεωπονικώς ορθές πρακτικές που επικρατούν στις συνθήκες της χώρας. Με τη διαφοροποίηση ενισχύεται η βιοποικιλότητα στην εκμετάλλευση, ενώ στις περιπτώσεις που χρησιμοποιούνται οι επιλογές των ψυχνθών και της αγρανάπαυσης, υπάρχουν σημαντικά οφέλη για την κατάσταση του εδάφους.
